Всем привет. Ущелью Солнца посвящается.
Давние стихи из сборника \"Ноггæнæн суадон\".
ХУРБАЛЦЫ
Сæумæрайсомæй, бонцъæхтæй
Ныфсы тын талынг ратоны.
Мæн та æхсæвы сагъæстæй
Нæуæг Хур балцы ахоны.
Æмæ та ног тых ме уæнгты
Æнхъæвзы, тоны, абухы,
Æмæ та царды фæндæгтыл
Æз бацæуын æрра дугъы.
Мæ цард фæхæст йæ тæмæныл,
Кæм лæууын, размæ афсæрын.
Æз цингæнагыл цин кæнын,
Æзнагыл дæр кæм ауæрдын.
Æмбæлæггаг – æмбæлæгæн,
Ныфсцухæн æз – ныфс авæрын.
Æдыхæн – тых, зæнджын лæгæн
Мæ сæнтты сонтдæр равзарын.
Нæ балц фæкъул ныгуылæнмæ,
Мæ балхон фæндаг амоны.
Нæй балцы монц фæллад лæгмæ,
Мæ зæрдæ размæ нал тоны.
Мæ тых ныппырх, фæндаг цæуы,
Дунейыл Хур дæр не ‘ххæссы.
Мæ бонцардыл, йæ бонцауыл
Мæ хур фæллад цæст ахæссы.
Æгуыппæг рæстæг сау милæй
Сындæггай арвыл айхæлы.
Зæрин артæй, бынысыгъдæй
Мæ Хур изæры амæлы.
Æмæ та ног Фарн бон кæны,
Алæмæт рухс тынæй кæлы.
Нæуæг Хур арвыл райгуыры,
Нæуæг лæг амонд агуры!
Всякий раз, как наступает новогоднее "елочное" безумие, вынужден выставлять эту статью. Нужны годы, чтобы простые истины воскресли в этом обезумевшем мире. 
